“De jakhals is een giraf met een taalprobleem.”
Twee dieren als symbool
Marshall Rosenberg, de grondlegger van geweldloze communicatie, gebruikt twee dieren om het verschil uit te leggen tussen de taal die ons van elkaar vervreemd en de taal die ons met elkaar verbindt: die van de jakhals en die van de giraf.
De jakhals staat voor de taal van de oordelen, de verwijten, de interpretaties. In jakhals-land komen we in welles-nietes spelletjes terecht en proberen we ons gelijk te halen. In plaats van luisteren wat de ander echt bedoelt zoeken we naar de fouten en zwaktes om ons eigen gewin.
De giraf, het dier met het grootste hart van alle landdieren, staat voor de taal van liefde en mededogen. Vanuit het besef dat mijn behoeften en jouw behoeften even belangrijk zijn gaan we op zoek naar een oplossing waar we beide blij van worden. De giraf richt zich op empathie en begrip.
We kennen allemaal wel een jakhals
Marshall Rosenberg reed op een dag met een deelneemster van zijn workshop naar het vliegveld en vroeg haar “How is that old jackall doing”? Hij refereerde naar haar man over wie zij eerder had verteld hoe lastig de communicatie met hem was en zij snapte dat direct. Toen hij de volgende keer in zijn workshop aan de deelnemers vroeg of die ook jakhalzen kenden wist iedereen wel iemand te noemen. Zo werd de schuwe jakhals symbool voor de taal van de oordelen.
De taal van het hart
Marshall Rosenberg zei soms “Zeg alleen ja op mijn verzoek als je dat kan doen met het plezier van een kind wat de eendjes brood geeft”. Daarom had hij eerst de eend gekozen als symbool van de taal van mededogen en verbinding. De deelnemers in zijn workshops zeiden echter dat de jakhals dat eendje zo op zou kunnen eten. Rondkijkend bij de knuffels in de speelgoedwinkel koos Marshall uiteindelijk de giraf. De giraf is het dier met het grootse hart van alle landdieren (daar kan je je misschien wel iets bij voorstellen, dat hart moet het bloed helemaal door die lange nek pompen). Ook heeft de giraf door z’n lange nek overzicht- hij ziet niet alleen zijn eigen behoeften, ook die van de anderen zijn zichtbaar. Verder eet de giraf graag de bladeren van de stekelige acacia. De giraf kan de stekelige doorns met z’n tong oogsten, wat symbool staat voor doe de giraf de scherpe woorden van de jakhals kan verteren.
In het boek “De giraf en de Jakhals” beschrijft Justine Mol hoe we deze twee kwaliteiten in onszelf ontdekken en hoe we de jakhals kunnen helpen om zich in giraffen-taal te uiten zodat er kans is op verbinding en mededogen. Samen geven we de gelijknamige workshop, aanmelden kan hier: